Φέτος,
στις 21 Μάρτη συμπληρώνονται 54 χρόνια
από τη
Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών
του 1966 όπου ορίστηκε η μέρα αυτή ως
Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των
Φυλετικών Διακρίσεων.
Στις
21
Μαρτίου του
1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου
Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας
διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ,
με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70
άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές
διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων
του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το
καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη
χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της
ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
Ο
ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε
τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού,
των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας
και της μισαλλοδοξίας.
Σήμερα
και ενώ τα κρούσματα του κορωνοϊου
αυξάνονται συνεχώς, οι πρόσφυγες
παραμένουν κοινωνικά αποκλεισμένοι. Ο
πρωθυπουργός
της χώρας αποφάσισε να ταυτίσει τους
πρόσφυγες με τον κορωνοϊό χωρίς καμία
απόδειξη, χωρίς καμία λογική. Είχε
προηγηθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος,
ο οποίος μας ενημέρωσε πως σε μια κλειστή
δομή κράτησης είναι πιο εύκολο να
αντιμετωπιστεί μια επιδημία όπως ο
κορωνοϊός.
Κατά
την περίοδο 1348-1353 ο μαύρος θάνατος θέριζε
στην Ευρώπη. Κανείς δεν γνώριζε πώς
ακριβώς ήρθε και πώς μεταδιδόταν η
αρρώστια. Οι κοινωνίες έψαχναν εξιλαστήρια
θύματα. Και τα βρήκαν παντού γύρω τους.
Κατά τη διάρκεια της πανώλης κατηγορήθηκαν
για την ύπαρξή και τη διάδοσή της οι
Τσιγγάνοι, οι ξένοι, οι μοναχοί, οι
επαίτες, οι λεπροί, όσοι έπασχαν από
ψωρίαση ή ακμή.
Ο
κορονοϊός δεν έχει βεβαίως καμία σχέση
με τον μαύρο θάνατο ούτε σε εξάπλωση
ούτε σε θανατηφόρα κρούσματα. Αυτό που
μένει σταθερό είναι η χρήση του ρατσισμού
για λόγους σκοπιμότητας.
H
Ευρωπαϊκή
Ένωση τειρεί ανέκφραστη πολιτική
παρακολουθώντας τις εξελίξεις στα
σύνορα της χώρας μας μοιράζοντας ψίχουλα
οικονομικής στήριξης μόνο όταν τα δικά
τις συμφέροντα σείονται από την πολιτική
αστάθεια της περιοχής των συνόρων. Ο
πρωθυπουργός
ουσιαστικά προσπαθησε να εκμεταλλευτεί
ένα πρόβλημα, για να βρει λύση σε ένα
άλλο. Να εκμεταλλευτεί τον φόβο του
κόσμου για πανδημία, ώστε να ξεφύγει
από τη δημόσια κατακραυγή για το όργιο
καταστολής στα νησιά του Β. Αιγαίου και
αν γίνεται να τη δικαιολογήσει και να
τη συνεχίσει. Δεν είχε σημασία το γεγονός
πως τα κρούσματα που είχαμε μέχρι την
ανακοίνωσή του ήταν από Ελληνες που
ήρθαν από την Ιταλία. Η απουσία λογικής
και αποδείξεων στο επιχείρημα αποδεικνύει
το μέγεθος του εφαρμοσμένου ρατσισμού
της κυβέρνησης.
Οι
εκπαιδευτικοί παλεύουμε :
- Ενάντια στον ρατσισμό και τη στοχοποίηση προσφύγων και μεταναστών.
- Ενάντια στις αντιπροσφυγικές κυβερνητικές πολιτικές των χωρών της ΕΕ.
- Για να μπει φραγμός στους πολέμους και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς.
- Για να ανοίξει ουσιαστικός διάλογος για το προσφυγικό.
- Nα αποσυμφωρηθούν τα νησιά του Β. Αιγαίου και οι δομές της χώρας.
- Να γίνει σεβαστή η επιθυμία των προσφύγων να μεταβούν στη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου επιθυμούν.
- Για ίσα δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλες-ους. Για ισότιμη και χωρίς διακρίσεις πρόσβαση των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση.
- Ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Για
το Δ.Σ.
