Για το παιδαγωγικά αμφιλεγόμενο μέσο της βαθμολογίας

 



Η απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο των σχολείων και την παράταση της αναστολής λειτουργίας τους αποδεικνύει περίτρανα την αποκλειστική πολιτική της ευθύνη για το ότι δεν πάρθηκε ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο για τη λειτουργία τους με όρους υγιεινής και ασφάλειας, ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας. Η εκπαιδευτική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) έχει καταθέσει τα αιτήματα και τις προτάσεις της (έως 15 μαθητές ανά τμήμα, εξεύρεση αιθουσών, προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, σχολιατρική υπηρεσία, μόνιμο προσωπικό καθαριότητας, επαρκές υγειονομικό υλικό, κ.ά) από την αρχή της πανδημίας , τον Μάρτη του 2020. Η απάντηση της κυβέρνησης σε όλα αυτά ήταν η μάσκα γίγαντας και το παγουρίνο νάνος ως μοναδικό μέτρο προστασίας, η νομοθέτηση της αύξησης των μαθητών ανά τάξη και η βία, ο αυταρχισμός και η καταστολή απέναντι στις μαθητικές κινητοποιήσεις, απέναντι σε εκπαιδευτικούς και γονείς.

Η κυβέρνηση, ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο, τον εχθρικό για τα δικαιώματα στην μόρφωση και την υγεία των μαθητών μας και του λαού συνολικότερα, αποφάσισε το κλείσιμο των σχολείων και το ¨σχέδιο¨ του Υπουργείου Παιδείας για τη λεγόμενη «τηλεκπαίδευση», το οποίο εκφράζει την αδιαφορία για την ουσιαστική στήριξη των μαθητών, θέτει επιπλέον εμπόδια σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, υπονομεύοντας την καθημερινή μας προσπάθεια. Το σύστημα της τηλεκπαίδευσης σχεδόν καθημερινά καταρρέει, μαθητές αποκλείονται από την πρόσβαση λόγω έλλειψης τεχνολογικών μέσων και οι ταξικές ανισότητες ολοένα και διευρύνονται.

Με το κλείσιμο των σχολείων ανακοινώθηκε πως τα μαθήματα θα γίνονται μέσω υποχρεωτικής σύγχρονης τηλεκπαίδευσης, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίζεται η κρατική υποχρέωση για ισότιμη πρόσβαση όλων των μαθητών, με την παροχή όλου του αναγκαίου εξοπλισμού (ένα tablet για κάθε μαθητή, γρήγορη σύνδεση στο ίντερνετ, αναβάθμιση του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, κ.ά).

Φυσικά τα ζητήματα του εξοπλισμού δεν αφορούν μόνο τους μαθητές και τις οικογένειες που δεν έχουν κανένα μέσο ή έχουν μόνο ένα κινητό ή δεν έχουν καν σύνδεση ίντερνετ, οι οποίες βέβαια πλήττονται πρώτες από τη συνειδητή αδράνεια και αδιαφορία της κυβέρνησης. Αφορούν ωστόσο και εκείνες που έχουν κάποιο μέσο (Η/Υ, tablet) και σύνδεση ιντερνέτ αλλά έχουν δύο, τρία ή περισσότερα παιδιά που το καθένα απαιτείται να έχει το δικό του μέσο. Αφορούν και εκείνες που εκτός από τα παιδιά και οι ίδιοι οι γονείς εργάζονται με τηλεργασία. Το μόνο αίτημα επομένως που ουσιαστικά μπορεί να απαντήσει στις πραγματικές ανάγκες σήμερα είναι ένα μέσο (Η/Υ, laptoptablet) για κάθε μαθητή και διασφάλιση δωρεάν γρήγορου ιντερνέτ.

Σήμερα πλησιάζοντας στο τέλος του 1ου τριμήνου συνάδελφοι αναρωτιούνται πώς μπορούμε να βάλουμε βαθμούς όταν από όσα ζητούσαμε τίποτα δεν έγινε πράξη. Το υπουργείο οφείλει να αναγνωρίσει ότι τα σχολεία μας βρίσκονται σε κατάσταση εξαίρεσης.

Για τα παιδιά χωρίς ηλεκτρονική συσκευή, για όλα τα παιδιά που διαθέτουν μονάχα ένα κινητό τηλέφωνο για την επαφή τους με το σχολείο, για τα παιδιά που δεν διαθέτουν ικανοποιητική τηλεφωνική σύνδεση, για τα παιδιά που δεν έχουν γονείς γνώστες της τεχνολογίας να λύνουν εύκολα και γρήγορα τα προβλήματα που κάθε τόσο παρουσιάζονται, για τα παιδιά που δεν έχουν κάποιον να τα βοηθήσει, όταν δυσκολεύονται σε μια άσκηση ή σε μια εργασία, για τα παιδιά που δεν συνήθισαν την ψύχρα της απομόνωσης μπροστά σε μια οθόνη, για τα παιδιά που βλέπουν τους/τις δασκάλους/-ες τους να παιδεύονται ακόμη προσπαθώντας να κάνουν ελκυστικό μάθημα μ’ ένα άγνωστο και απαιτητικό εργαλείο, την στιγμή που το υπουργείο Παιδείας δεν προσφέρει ούτε ειδικό αναλυτικό πρόγραμμα ούτε ειδικό διδακτικό υλικό, για τα παιδιά που περίμεναν μετά τις 15 Νοέμβρη να διορθώσουν μια άσχημη επίδοση σε κάποια γραπτή εξέτραση που προηγήθηκε, για τα παιδιά που χρειάζονται το σχολείο περισσότερο από τα υπόλοιπα, για όλα αυτά και για άλλα τόσα που ζούμε στον αγώνα και την αγωνία της τηλε-εκπαίδευσης, καλούμε το υπουργείο Παιδείας ν’ αφήσει στην άκρη τη βαθμολογία του πρώτου τριμήνου της τρέχουσας σχολικής χρονιάς.

Το παιδαγωγικά αμφιλεγόμενο μέσο της βαθμολογίας ειδικά στις συνθήκες εξαίρεσης που ζούμε θα γίνει μέσο περαιτέρω διεύρυνσης των εκπαιδευτικών ανισοτήτων. Την αρμόζουσα επιβράβευση και την ενθάρρυνση που χρειάζονται οι μαθητές μας θα τη δώσουμε καλύτερα χωρίς την υποτιθέμενη ισονομία των βαθμών.

Καλούμε το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. να λάβει υπόψιν του όλους τους προβληματισμούς μας και να επιληφθεί άμεσα του θέματος.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος
ΤΣΑΛΑΠΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 
 Ο Γενικός Γραμματέας

ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Δημοφιλέστερες αναρτήσεις τελευταίων 30 ημερών

Καμία ανοχή στις πιέσεις της κ. Παντελάκη Σ.Ε.Ε.

Ενισχύουμε τη βιβλιοθήκη του νοσοκομείου Χανίων

Έκπτωση στους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας για αγορές από το κατάστημα της ΑΒΕΑ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΧΑΝΙΩΝ

ΔΟΕ

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας αποτελεί την ένωση όλων των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ή Συλλόγων Δασκάλων και Νηπιαγωγών της Ελλάδας, των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ή των Συλλόγων Ελλήνων Δασκάλων και Νηπιαγωγών του Εξωτερικού. Ιδρύθηκε το 1922. Μέλη της ΔΟΕ είναι σύλλογοι εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα. Σκοπός της Δ.Ο.Ε. είναι η βελτίωση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η προάσπιση των επαγγελματικών συμφερόντων του κλάδου και η συμβολή στη βελτίωση όλης Παιδείας του Ελληνικού λαού.

ΙΠΕΜ-ΔΟΕ

Το Ινστιτούτο Παιδαγωγικών Ερευνών – Μελετών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΙΠΕΜ-ΔΟΕ) είναι Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, τελεί υπό την αιγίδα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας και έχει έδρα στην Αθήνα. Σκοπός του είναι η επιστημονική μελέτη και τεκμηρίωση εκπαιδευτικών θεμάτων της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η επιστημονική, παιδαγωγική και συνδικαλιστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και η ανάληψη πρωτοβουλιών για την αξιοποίηση μελετών αντίστοιχων φορέων του εσωτερικού και του εξωτερικού. Προς την κατεύθυνση αυτή συνεργάζεται με ΑΕΙ, ειδικούς επιστήμονες ερευνητές, αντίστοιχους φορείς, σωματεία, επιστημονικές ενώσεις και εκδίδει το Επιστημονικό Βήμα του Δασκάλου.

ΑΔΕΔΥ

Η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) είναι συνδικάτο των εργαζομένων του ελληνικού δημοσίου τομέα. Η ΑΔΕΔΥ ιδρύθηκε τον Μάιο του 1926 ως Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων Ελλάδος η δραστηριότητα της οποίας ανεστάλη κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Μεταξά και επανιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 1947 ως ΑΔΕΔΥ. Τα μέλη της ΑΔΕΔΥ αποτελούν οι υπάλληλοι των υπηρεσιών του δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των ΟΤΑ. Ο αριθμός των μελών της υπολογίζεται σε περίπου 311.000 και συνολικά οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι 565.454. Η συνομοσπονδία περιλαμβάνει 46 συνδικάτα. Υπάρχουν 47 περιφερειακά γραφεία. Η ηγεσία ανήκει στην Εκτελεστική Επιτροπή, η οποία αποτελείται από 17 μέλη. Η ΑΔΕΔΥ είναι μετά την ΓΣΕΕ, η δεύτερη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση στην Ελλάδα. Η ΑΔΕΔΥ είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων.